Çarşamba, Nisan 28, 2010

Yazdım..

Yazdım, düşünmeden, düşürmeden, düşmeden..Düşündüm, hiç acele etmeden. Histerik düşüncelerimin esiri oldum kimi zaman. Kimi zaman çocuksu melankoli hayatımı hatırladım. Yazdım, hiç bilmeden,görmeden, üzmeden.. Eski Türk filmlerindeki gazeteci çocukların sloganlarını hatırladım Onlar "YAZIYOR, YAZIYOR.." dedi, ben yalancı çıkarmadım.. Kimsesiz yalnızlığın esiridir yazdıklarım sensiz bir baharın yazıdır. Belki baharıdır belki güzüdür ya neyse.. Anladığın anlam kattı bildiğime. Hem bildiğime hem bilemediğime. Bilen bilir beni yalnız. Anlayan da anlayamaz ya. Yazdıklarımın esiri kimsesiz yalnızlık mı ben miyim bilmiyor yalnızlığım, almıyor aklım dinmiyor içimdeki bu heves, yazdım bunu da işte öylesine..

Hiç yorum yok: