Sensiz gecelerim, sessiz sabahlarım oldu benim.
Gülerken ağadığım, ağlarken güldüğüm oldu bazen..
Öyle zamanlarda öyle anlar yaşadım ki,
Varlığımın dert olduğunu hissettim koskoca dünyaya..
Oysa ben, bir zerre bile olamazdım kainattaki..
Oysa sen, beni ağlatmaya kıyamazsın bilsen her gün ağladığımı..
Ellerim hep soğuktur benim,
Çünkü bir tek annem ısıtırdı ellerimi,
Bir tek babam tutardı onları ısınsın diye..
Aile denen varlığın kıymetini
Onlar gittikten sonra anladım.
Bana büyüdün dediklerinde,
Ellerimi ısıtamadım.
Aşk dedi sonra biri bana,
Isınmak istiyorsan yüreğine kazınmalı dedi aşk denen üç harf,
Denerim dedim denedim,
Ellerimi ısıtamadım ama yüreğimi kavurdum o üç harfle
Ateş denen şeyin sadece ısıtmaya yaramadığını öğrendim
Aşk denen şeyin acıyla kardeş olduğunu öğrendiğimde..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder