Pazartesi, Ağustos 08, 2011

O Kız Bölüm 3

Yangınlar büyüdü yine içimde, alevler sardı kalbimi. Hatrımdan çıkmayan o kız, satırlarıma da işledi bir şekilde. Okunurken böyle güzel gelmiyor yazılarım. Yaşamak bir ayrı be dostum.


Satırlarımı buraya dizerken gözlerimin önünde belirdi yine o kız. Son şarkımı söyleyeli tam 2 sene olmuştu. Beni bir arkadaş gibi görmek istediğini ve arkadaş kalmamız gerektiğini söylüyordu. Mesajlaşmaya uzun süre devam ettik. Arkadaşlıktan öte bir düşünce yoktu ne onun ne de benim aklımda. Bir gün buluşmak istedim. Nasılsa artık okulumuz bitmişti. Pek bir engelimiz yoktu önümüzde. O günü tam hatırlamıyorum fakat gün sonu benim için yanlıştan da öteydi. Bir metro istasyonunda oturmuştuk ve ben ona karşı hissettiklerimi fazlası ile belli ediyordum aslında ona kalırsa. O an bir açıklama yapma isteği duydum. Çünkü hissettiği duyguyu içimde hissediyordum. Ben konuşmasam o konuşacak ve söyleyeceği şeyler kalbimi söküp atacaktı. Söze başlarken ben de başladım aynı anda ve o ritüel gerçekleşti. Önce sen denildi her iki ağızdan da. Hislerimin zayıfladığından olsa gerek söylemek istediği şeyin belki de beni seviyor olduğunu düşündüm bir an ve söz aldım. Seni arkadaş olarak görmek istedim bundan önce ve artık böyle görebiliyorum dedim. Ona hastalığından mutlu olarak kurtulabileceğini bulduğumdan beri sadece yardım etmek istemiştim çünkü. Nerden bilebilirdim ki yardımımın büyük bir aşka doğru gideceğini. Bunu söyler söylemez aklım adeta kapanmıştı. Onu hissediyordum daha önce ama arkadaş kelimesini kurduğum anda sanki hiç bir şey düşünmez olmuştu. Hadi ya, ben de öyle istiyordum zaten dedi. Ondan önce yalan söyleyemeyen ben. İkinci yalanımızı söylemiştim. Biz arkadaşız ve ben seni arkadaşım olarak biliyorum bileceğim dedim.

Bir hafta kadar nasılsın iyimisin diye mesajlaşıp eski günlerden dem vurduktan sonra, söylediğim ilk yalanın başıma getirdiklerini düşünmeye başladım ve ikinci bir pişmanlığı içimde barındırdım. İkinci yalanım yalan olmaktan çıkmalıydı bir şekilde ona bizim arkadaş olamayacağımızı ve yalan söylediğimi söylemeliydim. Beynim fırtınalar ile doldu ve tek mesaj ile bitirdim bütün yalanı. Yalan söyleyemiyorsun diye bir cevap geldi geriye. Ve o günden sonra bir daha hiç yüzünü görmedim.

Artık unutmak istiyorum, aklımdan çıkarmak istiyorum onu. Ama bir türlü olmuyor nedense. Hep gözümün önünde beliriyor sıkıntılı anlarımda. Bana yardım etmek istediğini düşünüyorum ve galiba biraz deli oluyorum onu gördüğümde. Her sıkıntılı günümde karşımda beliriyor bu sefer gerçekten uzak, hayale çok yakın. Galiba yavaş yavaş unutmaya başlıyorum yüzünü tabi bir kez daha hatırlatmazsa kendini.

Sevdiğim ve ondan öğrendiğim bir şarkı ile bitirmek istiyorum bu yazımı. Bu şarkıdaki anlam ile nokta.

Diğer bölümler
Bölüm 1
Bölüm 2

Hiç yorum yok: