Cuma, Ocak 06, 2012

Anlar mıydın ki beni?

Ömrümü ömrüne yazsaydım,
O zaman anlar mıydın ki beni?
Ya kalbimi taş yapsaydım,
Yine kırar mıydın onu?
Bu erkekliğimle ağlasam önünde,
İnanmaz mıydın bana?
Ya gözlerinin içine baka baka,
Aşk orada desem?
O zaman neler olurdu ki acaba,
Söylemeden bilemem.

Gökyüzüne yıldızlardan adını yazsam,
Samanyolu bile şahit olsa aşkıma,
Yine de anlamaz mıydın beni
En üst raftan almaya çalıştığım kitap gibiydin,
Özletme kendini sevgili..
Hatırlat hatıralarımı bana,
Yanan kalbimin üzerine toprak atmayı sürdür,
Sürdür ki yanmasın artık bu can,
Küllerinden doğmaya çalışan ben,
Seni şimdiden özledim.
Ağlamak istedim de,
Sen üzülmeyesin diye beceremedim.

-Kerim Ç.-

2 yorum:

tunes dedi ki...

'En üst raftan almaya çalıştığım kitap gibiydin' etkileyici ve güzel bir benzetme

Mühendis'ül Edebiyat dedi ki...

Orası şiirin anahtar noktası. Öyle demiştim ben birine giderken. :)