Salı, Mart 06, 2012

Karmaşık Hayat

Yanlış günleri doldurdum sanki hep yanlış kişilere söz verdim galiba ben. Yanlışlar içerisinde boğulan yanlış ama yanlışsız gözüken bir adamım ben sadece ve öylece duruyorum bu hayat denizinin orta yerinde sessizce.

Ağlamaklı aslında hep gözlerim. Beni anlamayan sanki bir tek sen miydin? Karşımda biri varmış gibi konuşmayı ona benden bahsetmeyi özledim. Sen benim için özeldin. Ama bunu bir türlü bilemedin. Sana söylemek istediklerimi bir ajandaya doldurdum ve sana bir kelimesini söyledim sadece ve sen gitmek istedin. Öyle olur ya zaten hep bir türlü dönmez ya şansım.

Herneyse, ağladım aslında içimden ben ve ne derse desinler bana, gülmeyi becerebildim dışımdan. İkiyüzlü bir yüzsüzüm aslında ben. Suratıma küfretseler gülebilecek kadar yüzsüzüm. Bilmem anlatabildim derdimi size ben. Öyle ama sessizce geldim bu dünyaya aynanın karşısında doğdum sanki ben hep kendimi tanımak için yaşadım sadece. Gözlüksüz doğdum mesela ama gözlükle büyümek onunla tanınmak zorunda kaldım sonraları. Öylece yaşadım aslında sessiz ümitsiz ve çaresizce..

Ölmek ister ya bazen insan, sonra ardından hemen vazgeçer ya; işte öyleydi benim için de yaşam. Ölüm ile hayat arasında gidip gelen biçare ben, başlıksız yazılar yazmak istesem de yapamayan yanlışlarla dolu yanlışsız gözüken sade bir ben. Bekliyorum şimdi. Öylece ölmek ister ve ardından hemen vazgeçer gibi...

Hiç yorum yok: