Bu da Mezuniyet Yazısı

Uzuun süredir yazmadığım bloguma, olmayan hayranlarıma, sırf benim gönlüm olsun diye okuyan arkadaşlarıma teşekkür ederek yeni bir yazı(post) eklemek istiyorum.

Bu yazı hem şu anki durumumla ilgili bir rapor yerine geçsin, hem de işte başlıktan da anlaşılacağı üzere bir lisans programının daha sonuna gelme şerefine olsun diye düşündüm ve başladım yazmaya.

Ne zaman buraya bir şeyler yazma ihtiyacı duysam hep melankolik buruk aşık halde yazıyor hep bir buruklukla sizlere hitap ediyor karmaşayı daha da karmaşıklaştırıyorum. Bir gün önce mezuniyet töreni denilen aileler için yorgunluk bizim için stadta yarım tur yürümeden ibaret olan kep atmak ve fotoğraf çekinmekle geçen bir gün geçirdim. Törene gittim ama can dostum olarak bildiğim bir arkadaşımın da dediği gibi mezun olmayan adamın mezuniyette ne işi var havasından çoktan geçmiştim. Yapmam gereken toplamda 40 iş günü stajım var ve bu stajlar ile birlikte okulumu tamamlamış. Endüstri Mühendisi diplomamı alıp ülkedeki milyonlarca işsizin arasına katılmış olacağım. :)

Buraya yazdığım her şeyi okuyan ebeveynlerime söylüyorum, bundan sonra yazacağım kelimeleri görmezden gelin çünkü bu prosedür böyle işliyor yani yüzüme vurmayın yazdıklarımı.
Bir kız arkadaşım var, şu an için gayet mutlu ve gelecek için umutluyuz. Arada buluşup bir yerlere gidip eğleniyoruz. O yüzden de üzülecek sıkıntıya girecek bir hal alamayınca yazmıyordum da buralara. Bir kaç kelime ile buradaki raporun sonunu getireyim fazla dikkat çekmesin, nazar değmesin.

Bir gün önceki Mezuniyet törenine gelirsek. Başımıza taktığımız dikdörtgen ve kafamıza geçirmek için oluşan bir silindirden oluşan adına kep denilen cisme pek anlam veremedim, her fırsatta bu ne abi diye şaşkınlığımı ve merakımı dile getirmekten geri kalmadım. :) İçinde bulunduğum SAİTEM Alternatif Enerjili arabalar oluşturmakla uğraşan ve bunu başarıyla yapan kısaca Ekip ile birlikte en önde yürümemiz bana gurur verdi. Daha sonrası bütün okul birincilerini ve konuşmalarını dinlemekle geçti. Bir amcamız(dedemiz mi deseydim bilemedim.) 65 yaşında bizimle birlikte 4. üniversite diplomasını almış, onu dinledik falan, anlayacağınız hep konuşma. Bir sürü kişi ailesiyle birlikte törenden ayrıldı. Biz, kep atma denilen 5 saniyede kep değiştirme olarak sonuçlanan şeyi yaptık. Kimin kepini kaptım bilmiyorum ama benim kep gitti bir yerlere.. Ben de başkasının kepini aldım, helal etsin. O da başka kep almıştır belki. Akşam yemeğini Sakarya'da yiyip gece geri döndük.

Şimdilik bu kadar, yazı uzun olunca da beni sıkıntı basıyor nasıl okuyacaksınız diye. Yazarım yine, bu sefer hep mutlu güzel şeyler yazarım Allah'ın da izniyle(Biiznillah)... Hadi Eyvallah.