Yalnız ama yanlış değil, sensiz ama sessiz değil artık düşüncelerim. Umursamazlığım dünyaları aşar bazen yanlış değilim artık, o bana yeter.
Yazdıklarım, yazacaklarımın gölgesidir deyip yazmaya yeltenmemin ilk sabahından bir anı ile açtım gözlerimi bugün. Bir ben daha kattım benliğime. Eskiden çok daha karmaşık ama okundukça okunası gelen yazılar yaz(ar)mışım. Yanlış anlaşılmasın bazı tanımlamalarım. Ömrümü yazmaya adasaymışım her yaptığım faliyeti rûyaya dönüştürür, hayaller dünyamda yoğurup her anımdan bir roman çıkarırmışım.
Sevdikçe bir organım yavaştan çürüyor sanki.. Karanlık bir gecede aldığım nefes gibi, akciğerlerim boğuluyor. Gerçi herkeste karanlıkta nefes alamama fobisi yoktur benim gibi. Yaşayarak öğrendim ki acının rengi mor bende. Karanlık herkese göre siyah olabilir ama bana göre koyu bir mor sadece. Karanlık geceler de, ay ve günün rengiyle kopkoyu bir mor; işte böyle.
Kısa yazılar adamı sıkar, saçmalıklar ömründen ömür alır sanılsa da, her harf bir şeyler katar insana. Mesela A, mesela Ş, ya da K mesela.. Acı, hüzün, gurur, mutluluk ve bilimum duyguyu içinde barındırdığından tanımlanamıyor elbette bu harflerin bütünlüğü. Ömrümü harcadığımı sandığıma selam olsun. Bir harf kâf dağının ardına kadar koşsun da anlatsın tüm olanları ona. Ne demiştik, harfler anlam kazandırır insan olana...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder