Bekledim ve sordum kendi kendime. Bulduğum sessiz kalbin sahibine ulaşmak istedim. İçindeki sessizlikle birlikte sahip olduğu vücuda aktım ilk atışında ulaştığım kalbin. Bütün uzuvları dolaştım sessizlik ile birlikte, aşkı aradım onlarda ama çok sürmedi sanki ikinci atışta kirlenmiş buldum kendimi. Akciğere vardım usulca, hadi temizle dedim sessizliği. Çok kirlisin seni bu vücuttan atmam lazım dedi. Yalvardım ona, birazcık oksijen yeter dedim bana. Acıdı bana ve bir kez daha gönderdi beni kirlenmeden gel bu sefer dedi giderken. Söz verdim ona, oksijensiz solunuma ihtiyaç duydum o anda.
Bu sefer tanıdım içinde bulunduğum bedeni. Ruhumun işlediği bedendi bu. Bu sevdiğimin bedeni. Ama beni dinlemedi yine kirletti. Sonra yine akciğerde aldım son nefesi. Bu sefer beni affetmedi. Attı vücuttan sessizce ama çıkarken sevdiğimin kalbinden. Temiz bir kan damlası aldım yanıma. Sonra kalbime enjekte ettim onu. Kirlensin diye bekledim ama o kendini hiç kirletmedi.
Şimdi sevdiğimin kanını taşıyorum vücudumda. Kavuşamasam da, avunuyorum onun bir damla kanıyla.. Sessiz bir kan sensiz bir beden bu benim ruhumun sahip olduğu. Bir gün olsun misafirliğe gel de dolaş şu sensiz bedenimi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder