Psikolojik Tramva

Aynada kendime baktım bugün, aynaların gösteremediği bir iç güzellikten başka bir güzelliğim yok benim. Evet, yakışıklı değilim. Kendime de bakmıyorum. Saç sakal karışsın birbirine. Zaten günler ardısıra geçiyor. Tercih yapıp yaptıkları tercihleri değiştiriyor insanlar. Söz ile güzellik önemli değil boşver diyorlar da. İçlerinde hep bir güzel olsun benim olsun arzusu mevcut.

Sessizliğe gömülüyor, yazılarımı sıralamaya anlatmaya ve anlaştırmaya çalışıyorum. Bekliyorum ki yağmurlar yağsın saçlarıma yağmur damlaları konsun. Güzel bir sevgili bulmak değil niyetim. Hiç de güzelliğine bakmadım demiyorum. Güzelliğine aşık olduklarım oldu elbet ama asıl aşık olduğum davranışlarıydı bana olan sözleriydi benim. Bir de bakışlarını sevdim. Sanki doğru olan tek şey bakışlarıydı. Hep gözlerinde aradım sevgiyi. Vazgeçmek yakışmaz dedim sonra bana, şimdi sevmiyor olabilir ama sevebilme ihtimali var dedim en azından.

Gözlerimi kapattım yine, gömüldüm karanlıklara. Romantik sözcükler söylemek değildi niyetim aslında, yanlış anlaşılmak mı, Asla! Yalan söylemek imkansızdı sanki benim için, yalanın beyazlığına takılmadım hiç bir zaman. Masum yalan olmaz dediler bana, öyle bildim öyle anladım. Yalan söyleyen herkesi hayatımdan söküp attım. Acılar yaşadım uzun seneler, yanlış düşüncelere kapılıp, yalanlar peşinde koştum. Söylenilen yalanların içinde boğuldum. Acıdım kendime sonra, tam 3 ay vazgeçtim hayattan, hiç kullanmadım dilimi. Lal oldum kaldım. Yanlış yaptığımı düşünüp tekrar hayata daldım. Kazandığım kötü alışkanlıklardan vazgeçtim. Hayatıma bir dönüm noktası koydum. Neyse, sanki yine geçmişte boğuldum. Gelecekten soğudum.

Yeni bir maske aradım aynadaki yüzünün ardında, sanki gerçek yüzünü uzun seneler sonra yeniden görebilecektim. Bir ah ettim yine ve sustum. Sanki yeniden hayattan soğudum.